In tegenstelling tot de mantrailhonden, die zoeken naar  een specifiek persoon, worden reddingshonden getraind op het zoeken naar vermiste personen op algemene mensengeur (dood of levend). De reddingshond zoekt slachtoffers die niet kunnen staan of lopen.Ook zullen de honden mensen in hoge posities (zoals bijvoorbeeld in bomen) aangeven (verwijzen). Lopende of staande mensen worden niet verwezen.

De reddingshonden heeft niet de specifieke geur nodig van de persoon die wordt gezocht om te kunnen zoeken. Ook heeft de reddingshond geen spoor nodig, waardoor de reddingshonden ook ná 24 uur nog inzetbaar zijn bij vermissingen.

Reddingshonden zoeken los samen met hun geleider systematisch een gebied af op de geur van een menselijk slachtoffer. Een reddingshondenteam bestaat uit een reddingshond en zijn geleider. Dit is altijd dezelfde combinatie. Geleider is getraind om de door de hond afgegeven signalen juist te kunnen interpreteren, het zogenaamde “lezen van de hond”.

Bij inzetten wordt er meestal met meerdere honden op linie gewerkt. Hiervoor moeten de honden dus niet alleen afzonderlijk een gebied kunnen afzoeken, maar ook in teamverband met meerdere honden.

Vlakte / bos

De meest voorkomende discipline binnen het zoeken met reddingshonden is vlakte (en bos). Alle inzetbare reddingshonden van de SRO zijn gecertificeerd op vlakte / bos. In een bosrijke omgeving of uitgestrekte velden en heuvels/duinen gaan honden en geleiders samen op zoek naar een vermist persoon. Heeft de hond iets gevonden dan moet hij of zij dat kenbaar maken aan de geleider en deze daarna naar het vermiste persoon toe brengen.

Tijdens het vlakterevieren is het de taak van de geleider om in de gaten te houden of de hond overal is geweest en waar nodig de hond te sturen.